Żyjemy w erze wizualnej. Zdjęcie sprzeda niemal wszystko, ale nie powie, czy oprawa nie zacznie uciskać po trzech godzinach. My zaczynamy tam, gdzie inni kończą: od proporcji i komfortu. Kolor jest u nas na końcu.

Etap 1: Fundament to twarz, nie katalog

Zaczynamy od bryły i analizy twarzy. Forma musi być czysta, czytelna i mieć stabilną górną linię. Na tym poziomie sprawdzamy:

• pozycję oka w polu szkła – dla widzenia i estetyki,
• szerokość frontu – żeby nie poszerzać twarzy,
• linię brwi – żeby naturalnie „usiadła” na froncie.

Jeśli na papierze jest harmonia – dopiero wtedy idziemy w materiał.

Etap 2: Komfort, którego nie widać na Instagramie

To decyzje, których nie sfotografujesz, ale czujesz po godzinie:

• kąt pochylenia frontu – dopasowany do profilu twarzy,
• długość i szerokość zausznika – żeby nie spadał ani nie uciskał,
• miejsce na pracę optyka – żeby mógł dopasować oprawę do Ciebie.

Efekt: jedna para na cały dzień – komputer, auto, wieczór.

Etap 3: Rzemiosło i charakter

Gdy proporcja i komfort są pewne, dokładamy rzemiosło:

• szlachetny acetat z głębią,
• pełny metalowy rdzeń w zausznikach,
• precyzyjne, 7-ramienne zawiasy.

Dopiero na końcu – kolor. Ma podkreślać projekt, nie go ratować.